ÖZ

İş sözleşmesinin özel bir türü olan pazarlamacılık sözleşmesi, TBK’nın 448-460. maddeleri arasında düzenlenmektedir. Her ne kadar doktrinde yer alan bir görüş tarafından, BK’nın 454. maddesindeki seyyar tüccar memurlarını karşıladığı iddia edilse de, her iki kanunun ilgili maddeleri incelendiğinde pazarlamacı ile seyyar tüccar memurların birbirlerine benzemekle birlikte, aynı olmadıkları anlaşılmaktadır. Doktrinde yer alan farklı görüşlere rağmen, pazarlamacılık sözleşmesinin İK’nın 4. maddesinde belirtilen istisnalar arasında yer almaması sebebiyle, pazarlamacıların İK’ya tabi oldukları kabul edilmelidir. Bunun sonucu olarak da pazarlamacılar hakkında öncelikle İK’da yer alan uyuşmazlık konusuyla alakalı özel hükümler uygulanmalıdır. İK’da uyuşmazlığın çözümü ile alakalı uygulanacak herhangi bir özel hüküm bulunmaması halinde ise sırasıyla, TBK’da pazarlamacılık sözleşmelerinin düzenlendiği 448-460. maddeleri arasında yer alan hükümlerin, İK’nın genel hükümlerinin ve en son olarak da TBK’nın 469. maddesi gereğince, TBK’da yer alan iş sözleşmesine ilişkin genel hükümlerin uygulanması gerekmektedir