ÖZ

İnsan sermayesine yapılan yatırımlar ekonomik büyümenin ve ücret farklılıklarının önemli belirleyicisidir; odak noktasında eğitim vardır. Eğitim seviyesindeki artış bireylerin gelir düzeyinin yükselmesine neden olur. Eğitimin yol açtığı verimlilik hem ekonomik büyümeye hem de gelirin daha dengeli dağılımına katkı sağlar. Gelir artışının yarattığı tasarruf artışı özellikle Türkiye gibi gelişmekte olan ülkeler için sermaye birikiminin kaynağı olması nedeniyle oldukça önemlidir. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de işgücü piyasasında istihdamda olan bireylerin reel ücretlerinin belirleyicilerini iki önemli sektör bazında ölçmektir. Bunlar hizmet ve imalat sektörüdür. Hizmet ve imalat sanayi Türkiye’de hem istihdam hem de GSYİH’nın önemli belirleyicileridir. 2019 yılı verilerine göre GSYİH içinde yüzde 19 paya sahip olan imalat sanayiinin toplam istihdam içindeki payı yüzde 19,5’dir. İmalat sanayi ürünlerinin toplam ihracat içindeki payı ise yüzde 94,2’dir. Hizmetler sektörünün toplam istihdam içindeki payı yüzde 54,5 iken GSYİH’ya yaptığı katkı yüzde 54,2’dir. Türkiye ekonomisi açısından oldukça önemli olan bu sektörlerde bireylerin ücret belirleyicileri için, Türkiye İstatistik Kurumu TÜİK ’nun hazırlamış olduğu 2014-2017 yılları Hanehalkı İşgücü Araştırması mikro veri setlerinden elde edilen havuzlanmış veriler kullanılmıştır. Örneklemde 15-65 yaş arasında hizmet sektöründe 197745 ve imalat sektöründe istihdamda olan 70763 kişi bulunmaktadır. Araştırmada kullanılan yöntem En Küçük Kareler EKKY ve Dilim Kantil Regresyon yöntemidir. Dilim regresyon yönteminde ücretler onluk dilimlere ayrılmıştır. Verilerdeki aşırı uç değerleri değişen varyansa sebep olduğu için söz konusu yöntemle bireyin reel ücretinin en düşük ve en yüksek dilimler arasındaki farklılıkları ortaya konulacaktır. Hizmet ve imalat sektöründe istihdamdaki bireylerin elde ettikleri reel ücretin tahmini için cinsiyet, yaş, medeni durum, deneyim, meslek, yıl gibi değişkenler kullanılacaktır