ÖZ

İşverenin işçiyi koruma borcu, kendisine bağımlılık ilişkisi içinde çalışan işçinin, işyerinde veya işverenin yönetimi altında bulunan başka bir yerde çalışmasından dolayı sağlığının, iş güvenliğinin ve kişilik haklarının korunmasını öngören bir borçtur. İşverenin işçiyi koruma borcu geniş kapsamlı olup işçinin sadakat borcunun karşılığını oluşturmaktadır. Dolayısıyla işveren iş ilişkisi içinde işçilerin bedensel, ruhsal, sosyal ve iyilik durumlarını en üst düzeye çıkartmakla yükümlüdür. Türk İş Hukukunda, işverenin işçiyi koruması her şeyden önce Anayasal bir yükümlülüktür. Tür İş Hukuku düzeninde, işverenin işçiyi koruma borcu ağırlıklı olarak 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ile 6098 sayılı TBK’nın 417. maddelerinde düzenlenmiştir. Ayrıca, TBK’nın diğer ilgili hükümleri, TCK ve diğer birçok konunda işverenin işçiyi koruma borcu yer almaktadır. Türk hukukuna göre, İşveren bu yükümlülüğünü yerine getirmediği takdirde hukuki ve cezai sorumlulukla karşı karşıya kalmaktadır. Özellikle, işçinin kişiliğine, ruh ve beden bütünlüğüne yönelen risklerden dolayı işçiyi koruma borcunu mevzuata uygun yerine getirmediği takdirde işçi veya hak sahipleri; maddi, manevi ve destekten yoksun kalma tazminatını talep etme hakkına sahip olmaktadır. Bu çalışmada, işverenin işçiyi koruma borcunun kapsamı ve niteliği, önemi, hukuki dayanakları, hukuki sorumluluğu ve bu sorumluluktan doğan tazminatlar ile cezai sorumluluğu ele alınmaya çalışılmıştır